Logicollege

Roel gaat verder met zijn project en overweegt om het centrale ontvangst DC te integreren in één van de regionale DC’s. Dat is natuurlijk een stuk goedkoper dan het bouwen van een speciaal nieuw magazijn. Roel Grand moet nu nagaan of er in één van de RDC’s voldoende ruimte is om meer goederen te ontvangen, en te cross-docken naar de andere RDC’s. Ook gaat Roel Grand onderzoeken of het huidige ERP-systeem in staat is om cross-dock zendingen administratief te begeleiden, inclusief het herberekenen met last-minute vraagvoorspellingen en herallocatie met de factor P.

Al gauw merkt Roel dat geen enkel RDC ruimte genoeg over heeft voor het X-docken. Hij is niet uit het veld geslagen en onderzoekt of elk RDC een gedeelte van de ontvangsten voor zijn rekening zou kunnen nemen, bijvoorbeeld door de leveranciers te verdelen over de RDC’s. Elk RDC heeft dan maar een deel van de centrale ontvangsten te verwerken. Al denkend gaat hij nog een stapje verder en komt op de gedachte van een virtueel ontvangst DC. Er is misschien helemaal geen CDC nodig om de veiligheidsvoorraad te verlagen. Zijn gedachtegang is logisch. Hij bedenkt dat hij met de bestaande RDC’s bijna precies kan bereiken waar het om gaat, tenminste, als de leveranciers willen meewerken.

Het enige wat moet gebeuren, is centraliseren van de vraagvoorspellingen en de voorraadgegevens. Op die gegevens baseert PharmaGroot dan het totaal van de bestelling per product. Zo kort mogelijk voor de aflevering aan de RDC’s geeft PharmaGroot aan de leverancier door welk deel van de bestelling naar elk RDC moet worden gebracht. Ziedaar, een CDC zonder kosten … Een mooi uitgangspunt van een gezamenlijk op te zetten supply chain project.

In het geval van een retailorganisatie kun je de redenering in deze Verdieping plus de berekeningsmethoden natuurlijk toepassen op de winkelvoorraden. Zijn er meer schakels in de keten, dan worden de berekeningen nauwelijks anders, maar let wel op gebruik van de goede gegevens voor leadtime en reviewperiode.

Wil je een virtueel DC in de praktijk gaan toepassen, dan kun je dat met het volgende stappenplan aanpakken:

• verzamel de voorspelde vraag en de aanwezige voorraadhoogte van de diverse RDC’s (of winkels),
• combineer de verschillende vraaggegevens tot een gezamenlijke behoefte, en de voorraadgegevens tot één totaal voorraad,
• vergelijk de totale behoefte met de totale voorraad,
• bepaal de ordergrootte met een berekening die past binnen het bestelsysteem (BQ Bs SQ of sS) en plaats die order bij de leverancier,
• wacht tot het moment dat de goederen (bijna) geleverd worden,
• herverdeel de bestelde hoeveelheid zo laat mogelijk over de RDC’s waarbij je gebruik maakt van de laatste gegevens over de voorspelde vraag en over de aanwezige voorraad per RDC,
• geef de herberekende hoeveelheden door aan de leverancier voor daadwerkelijke aflevering.

Een virtueel CDC kan bijzonder effectief zijn, bijvoorbeeld als je bedrijf werkt met een logistiek dienstverlener, die de vrachtwagens of containers lost en vervolgens de geloste goederen op elke willekeurige wijze kan distribueren. Het geeft echt grote verbeteringen, bij goederen die in Zuid-oost Azië worden geproduceerd en per scheepscontainer naar Europa komen. Door gebruik te maken van het virtueel CDC-principe hoef je pas te beslissen hoe de lading uit de containers moet worden verdeeld over de landen, distributiecentra (of filialen), als de containers zijn gelost en de inhoud is gecontroleerd en geteld. Pas als de werkelijke aantallen per SKU bekend zijn.