Conditionering speelt een rol bij het verlengen van de houdbaarheid van aan bederf onderhevige producten. Het conditioneren wordt gerealiseerd door invloed uit te oefenen op de temperatuur, relatieve vochtigheid, lichtinval en luchtstroomsnelheden. Conditionering kan echter ook noodzakelijk zijn bij het afschermen en/of beschermen van de omgeving tegen het product (bijvoorbeeld tegen gassen of radioactieve stoffen). Ten slotte kan met conditionering beschadigingen aan goederen (kwetsbaarheid) worden tegengegaan. We maken daarbij onderscheid tussen:
– stootvastheid. Dit is van belang in verband met de handling-technieken;
– draagkracht. Dit is belangrijk voor de stuwing van de lading in een afhandeleenheid;
– buigvastheid. Dit heeft te maken met de vereiste ondersteuning.
Deze drie criteria zijn gunstig te beïnvloeden door het toepassen van geschikte verpakkingen. Daarbij moet je de kosten van de verpakking afwegen tegen de kosten van speciale handling- of opslagvoorzieningen.
Een vaak voorkomende CCP betreft de koeling van bederfelijke producten.
Het doel van koeling is het vertragen van de kwaliteitsvermindering: hoe lager de temperatuur, hoe lager het tempo van kwaliteitsvermindering. De gekozen koel-/vriestemperatuur is meestal een compromis tussen kwaliteit en kosten. Het gaat om kwaliteitsvermindering die kan worden veroorzaakt door microbiologische, biochemische of fysische processen. Kwaliteitskenmerken zijn onder meer: uiterlijk, smaak, geur, voedingswaarde, afwezigheid van schadelijke stoffen.
Maatregelen die je kunt treffen om de groei van micro-organismen tegen te gaan, zijn:
– voldoende lage temperatuur;
– goede hygiëne: persoonlijke hygiëne, schoonhouden van opslagruimten en laadruimten ter bestrijding van ongedierte en schimmels;
– voorkomen dat de verpakking beschadigd wordt, want de verpakking draagt bij aan de conditionering (licht tegenhouden, uitdrogen voorkomen);
– drooghouden: veel micro-organismen hebben een relatieve vochtigheid nodig tussen 70% en 90% om zich te ontwikkelen.